36.
-
Levent Bulut'un, yalnız bir ağacın altında yalnızım ben şiirinin adı.
Tavana bakıyorum karanlık odamda
Bir türlü uyuyamıyorum uzandığım yatağımda..
Oysa bitanemi düşünür dönerdim sağıma..
Anında uyurdum, hissederdim onu yanımda..
Çok yorgun ve halsizim, beş dakika uyusam kar
Duvarlar üstüme geliyor, sanki bu oda bana dar
Huzursuzum içimde sebepsiz bir sıkıntı var
Böyle anlarda en iyi ilaçtır bana yar
Oysa iki gündür görüşemiyoruz birbirimizle,
Hep destek olur, göğüs gererdik dertlerimize
Sabah olunca evde duramayıp, çıkıp gittim yerimize
Orada da fazla kalamadım yer verdim gelen turiste.
Yalnız bir ağaç gördüm biraz ileride,
Karşısında da deniz, oh mis dönmeyeyim geriye,
Bari orayı kaptırmayayım diye koşarken ileriye,
Elin iti saldırmasın mı "hav hav" diye.
Oh sonunda yalnız bir ağacın gölgesinde yalnızım ben,
Hayda, pek de yalnız değilmişim meğer,
Karınca yuvasıymış oturduğum yer,
Yine şansızım aşkım, haklıymışsın sen.
Yalnız kendimle konuşacaktım karınca kararınca,
Kıyafetlerimi değiştirmeliyim eve varınca,
Neyse size anlatayım bari, dinle beni ey karınca, ey ağaç, ey dalga!
Ya sen de nereden çıktın be ey karga.
Sahibi de arkadan geliyor, ha bir itimiz eksikti,
Dişiydi, karnı şiş ve gebeydi,
Görünüşüne göre pek de çevikti,
Yavaş yavaş uzadım, kulağı kesikti.
Bir türlü ben benimle yalnız kalamadım,
Güya bir ağacın altında yalnızdım,
Kendi kendime duygularımı anlatacaktım,
Başka zamana artık, kaçarım ben.
http://www.haberokur.com....nda-yalnizim-ben/613.html
