bende öğrencilik hayatı yaşadım neler neler gördük ne evlere şahit olduk köpek bağlasan durmayacak cinsten. bir arada yaşamak zordur hele tanımadığın insanlarla olunca. 17 yaşında üniversiteye gittim şuan 29 oldum o günden beri yalnız yaşıyorum birçok bekar evi gördüm ancak az önce gördüğüm cinsten bir bekar evine şahit olmadım... dehşet-i vahşetti lan...
eve gelirken karşı dairenin kapısı açıkta geçtiğimiz ay orada oturan öğrenciler eşyalarını toplayıp gitmişti. bende içeride emlakçı vardır diye girdim içeri. birde benim daire ile aynı mı acaba diye merak ediyordum görürüm dedim... girmez olaydım amına koyayım görmez olaydım!
etraf leş gibi, içeride ağır bir koku etrafta kadın-erkek çorapları yere dökülmüş muhtemelen kola olduğunu düşündüğüm bir bölüm, kirli donlar, içerisi küf dolmuş bir tencere, tuvalet kapısının ortası kırılmış içerisi görünmesin diye arkadan gazete ile bantlanmış. balkonda eski püskü sandalyeler yerlerde çöpler pet şişeler...
arkadaş öğrenciye yeni ev kiralanmaz... boş kalsın daha iyi amına koyayım. ya her şeyi siktir et insan derki buraya benden sonra birileri uğrayacak bu rezaleti görecek ve bana ana-avrat-bacı-gardaş sövecek ben şurayı azda olsa toplayayım en azından kirli çoraplarımı-donlarımı vesaireyi bir poşete doldurup çöpe atayım.
lan kedi bile kum bulamayınca sıçacak yer arıyor üstünü kapatayım da rezaletim görünmesin diye. kedi kadar gururunuz-terbiyeniz yok mu lan nasıl insanlarsınız amk. o evin sahibi olsaydım sizi arar bir güzel söver ananızdan girer bacınızdan çıkardım. çok sinirlendim lan gerçi ev benimde değil ama bu ne ya...
ek: bu arada içeride kimse yoktu. mal emlakçı kapıyı açık bırakıp gitmiş. üst kata çıktım belki oradadır diye orada da kimse yoktu. senin gibi emlakçının amk ben. anca komisyon... kapı üstüme kapanır içeride kalırım diyede tırsmadım değil.
