ilim irfan meclisi hilmi'nin kıraathanesinde söylediğim ilginç ve hikmetli sözlerden biri. hikaye anlatıyorum, dinleyin panpalar:
şimdi efeler diyarından gelmiş bir ağır abi, heredot cevdet edasıyla kıraathanede bizi etrafına toplayıp, efsaneler anlatıyorken, konu nasıl olduysa alevilerle ilgili bir meseleye geldi. ben de nasıl olduysa bir anda "benim alevi arkadaşlarım da var" dedim. bir anda ortalık buz kesti ve herkes bana döndü. öyle sert ve soğuk bakıyorlardı ki, bir an oradan kaçmayı düşündüm. bir iki tanesi ayağa kalkıp yakamdan ve kollarımdan tutup dövecekti ki, köşedeki aksakallı yaşlı adam, "yapmayın la, aleviler de insandır" dedi. fakat onlar sakinleşmedi ve beni hırpalamaya devam ettiler. sonra bir anda, hilmi çelebi "durun la!" diye bağırdı. durdular. hayati hamzaoğlu edasıyla, heybet ve vakar ile ortada türk filmlerinde adamlarına nutuk atan kabadayı mizanseniyle kafasını çevirerek seslendi:
"her genç, hayatının bir döneminde hatalar yapabilir. ama önemli olan, kardeşlerimizi hatalarına rağmen bağrımıza basabilmek. şimdi bir hata yapmış diye, kardeşimizi kapı dışarı atacak mıyız lan gundiler! hğıııyyyyyaaaaaaa!" dedi ve ben derin bir nefes aldım.
