Doğunun Paris'idir. Fakat bu özelliğini bugününden değil geçmişinden alır. Şehrin simgesi haline de gelmiş surlar tabii ki karpuz ile birlikte Diyarbakır denilince akla ilk gelen öğelerdir.
Gazi Köşkü gibi yarı tarihi yerlerin yanı sıra, On gözlü köprü de ayrıca tarihi öneme sahip yerlerindendir. Sanat sokağı ve ofis caddesi Diyarbakır'ın en modern çehresidir. Buralarda üniversitelileri yoğunlukla görmek mümkündür. Büyükşehirlere yakışır pek çok cafe ve restaurant bulunabilir buralarda. Bunların en iddialı olanı Best Cafe'dir. Adeta sosyetik bir yerde bulursunuz kendinizi.
insanları zaman zaman çok yardımsever olmasına rağmen bir o kadar da öküzdür. Sanılanın aksine pek çok kültürel imkanları vardır fakat bunları kullanmayı adeta reddederler. Sinemaları (ki avrupa filmlerinin geldiği sinemalar bile mevcuttur.) devlet tiyatroları, kebapçılar kadar rağbet görmez. Bazıları çok zengindir. Bazıları ise gerçekten fakir. Ama çoğunun 5-6 tane çocuğu vardır.
Şehir insanının Asker kavramı ile arası pek iyi değildir. Sadece ticari kaygılar ile askerlere sempatik yaklaşanlar vardır ki onlar da asker üzerinden bol miktarda para kazanırlar.
Şehrin tamamını PKK sempatizanı olarak göstermek çok yanlış olur. Şehir içerisinde pek çok kişi PKK'nın Diyarbakır'a verdiği zararın da farkındadır. Bu sebeple ne askeri ne de PKK'yı severler.
Dicle Üniversitesi'nin kampüsü modern bir kampüs örneğidir. Gidip bir yandan Wireless internet keyfine varırken, diğer yandan çimlere yatılarak semaverden içilen çay yudumlanabilir.
