Dün, bir AVM ye gittik iş arkadaşımla, borç öde vs. işlerimizi hallettikten sonra, Savaş diye bir arkadaş aradı, konuşurken biraz canımın sıkkın olduğunu farkedip, "Bekle, geliyorum biraz sohbet ederiz" deyip kapattı.
Neyse, kafa gerçekten dağınık, can sıkkın. Anlayacağınız üzere benim moral sıfır sıfır sıfır. *
Savaş yanında hiç haz almadığım biriyle gelmiş. Bu zatı muhteremin adı Mustafa. Mustafa da çantamı koyduğum sandalyeye oturdu, tabi bişey diyemezsin çünkü bişey söylenecek bir durum yok ortada.
iki telefon kullanıyorum ben. Telefonlarımdan biri çaldı, ha bu uyuz mustafa yı itekleye itekleye çantamın içinden telefonu çıkardım. ama cep telefonu değil. olayın gıcıklığı burada. sen al şirketin telsiz telefonunu, koy çantana, fsrketme, üstüne üstük bir de kim aramış diye cevapsız aramaları bulmaya çalış.
"bunun neredeydi ya cevapsız aramaları?"
eyvah eyvah masada bir kahkaha, tabi ben de gülüyorum. gülsün canım arkadaşlarım benim gülsünler tabi. ama o mustafa nın gülmesi yok mu, küçük dili görünüyordu uyuzun. şapşalak herif.
