evde dede yadigarı 50 lerden kalma üstü dantel örtülü ampüllü radyo, tanju okan ın 45 likleri ve kaplarının çoğu kırık sezen aksu kasetleriyle birlikte oluşturduğum mini müzeye en son koyduğum aygıt.
geçen gün mp3 çalarımı boyutunun ufaklığı nedeniyle cebimde bulamayınca 10 yıl önce maltepe pazarından aldığım sony walkman geldi aklıma. zamanında sağlam bir para bayılmış almıştım öğrenim kredisinden bir miktar artırarak. üniversite yıllarıma, yalnız yaşadığım evime eşlik etsin diye. hatta buna hoparlör bağlar ve mini bir müzik seti yapardık. belime telsiz tadında bağlar gezerdim. hep müzik dinleyerek koşan insanlara özenirdim keza bu hayvani walkmanlarla bırakın koşmayı hızlıca yürüyemezdiniz bile çünkü zırt pıtr belden düşerdi. sözün özü nasıl disket devasa gb lik flash disc lerin yanında aksesuar olarak kalıyorsa düğme büyüklüğünde mp3 çalarların yanında walkman ler de o kadar demode kalıyor. ha gönlümüzde yeri var hala o ayrı.
