--spoiler--
elif: ben hep arafta yaşadım, hep ikinin arasında kaldım. annemle babamın, ali ile hayatın, istanbul'la ankara'nın, derken ali ile polat'ın. bak halime şimdi de ölümle hayatın ortasındayım..
ömer baba: araf dediğin inançla inkar arasında şüphedir, sen neyi sevdiysen neye inandıysan hiç bundan şüphe etmedin, hepsinde başka şeyi sevdin, annende şefkati, babanda merhameti, istanbul'da vuslatı, ankara'da hasreti, ali'de hayatı, polat'ta ölümü sevdin..
elif: şimdi?
ömer baba: artık kendini sevme zamanı.
elif: bu halimle?
ömer baba: her halinle.
--spoiler--
