- ilk engel okuldur. ilköğretim ve lise, şimdi bir de 4+4+4 çıktı ki okul beş yaşındayken başlıyor. çekilir dert değil.
- bu okul dönemlerinin ardından yeni engeller çıkar. bunlar: okullarda alınan o faydalı (!) eğitim yeterli olmadığı için üniversite öncesi dershane ve üniversiteye girebilmek için çekilen çile, stres, aile ve çevre baskısı.
- dershane sonrasında kazanılırsa üniversitede yeni engeller baş verir. ayrıca üniversitede engellerin sayısı birden çoğalır. bu yeni engeller: gıcık ve size kafayı takmaya hazır hocalar, bu hocalara öykünen araştırma görevlileri, ergenlikten sıyrılmaya çalışan sınıf arkadaşları, inekler, yüz vermeyen karşı cins, geçilemeyen dersler, yaz okulları, bütler ve finaller.
- üniversitenin bitmesinin ardından erkekler için yeni bir engel: askerlik. konuya derinlemesine girmiyorum, gitmeyen bilmez, giden çektiklerinin sözünü etmez.
- askerlikten sonra en önemli engel gelir: iş bulmak. hele ki torpilin olmazsa olmaz olduğu ülkemizde tam bir engelli koşu. ayrıca iş bulma ana engelinin içinde yardımcı engeller vardır: deneyim (en az iki yıl, sanki millet anasından iş deneyimiyle doğuyor), "prezentabl" olmak, ana dili gibi yabancı dil bilmek (hem de bizim eğitim sistemimizden sonra)
bunlara ek olarak kpss denilen bir sınav da var (üniversitede öğrenilenlerin bir işe yaramadığı gerçeği ile yüzleşmek).
süreç böyle devam eder ama artık gençlik kalmamıştır, geri kalan engeller başka başlığın konusudur.
