sağlam kurgu, yaratıcı cinayetler, sürükleyici bir hikaye fakat yoğun bir hristiyan muhabbeti söz konusu. satanizm, ölüme yakın deneyim; bunlar sıkmıyor ama hristiyan muhabbeti beni gerçekten sıktı. kitap 2 haftadır elimde resmen. söyleyenlerin aksine beni de 300-350. sayfadan sonra sıkmaya başladı çünkü sonunu tahmin etmeye başladım. ilk kez bir grangé romanında sonunu tahmin ediyorum, tahminlerim yavaş yavaş doğru çıkıyor ve bu gerçekten kötü bir duyguymuş. bu da demek oluyor ki benim için, grangé romanlarında sonu tahmin edecek kıvama geldiysen bu yazarın kitaplarından artık zevk alamazsın. ya da çok mu üst üste grangé okudum bilmiyorum. 520 sayfalık bu romanın 100 sayfasının bomboş olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. kimine göre 150-200 sayfa... gereksiz uzatılmalar var. olay uzadıkça betimlemeleri de canınızı sıkmaya başlıyor. halbuki sisle gelen yolcu kitabı da 677 sayfaydı, bir sayfasında bile sıkıldığımı anımsamıyorum. uzamasından sıkılma olayı sanırım hikayeden hikayeye değişiyor. tüm bu olumsuzluklara rağmen anlatış tarzının kahramanın ağzından olması güzel. grangé bu anlatış tarzında da iyiymiş diyor insan. açıkçası bu kitaba beklentilerim biraz büyük başladım belki de sıkılmamın sebebi budur. ama ilk kez grangé okuyacak insanlara tavsiye edilebilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum tabi.
--spoiler--
kitapta önce luc'ün sonra da mat'in aynı kıza aşık olması sizce de çok zorlama bir tesadüf değil mi? ayrıca ben de henüz bitirmedim ama son 400 sayfanın içine girdim, bu kızda var bi tuhaflık. kesinlikle iyi biri değil, tuzağa düşürecek gibime geliyor. ve mat'in katil hakkındaki görüşüne katılıyorum bence sonu böyle olacak zira diğer görüş oldukça komik ve gerçek olamayacak kadar saçma.
