4.
-
bir rüzgardı hayat,
yüzünü okşayan...
her okşamasında
biraz daha sevildiğini sandığın...
en sıcak anında
dağ meltemiydi belki hayat
taş yüreklerden kopup gelen
hiç bir şey alıp
hiç bir şey veren
sadece serinlediğini sandığın...
en üşüdüğün anda
deniz meltemiydi belki hayat
dalgalar veren
dalgalar alan
sadece ısındığını sandığın...
çok sonra gördün
olmaması gerekenlerin
hayatında çoktan olduğunu
serinlediğini
ısındığını
sadece sandığın...
dedimya bir rüzgardı hayat
sadece esip giden
seninse sevildiğini sandığın
sen rüzgarlar ardında koşan bir yapraktın...
koştun koştun koştun
çok sonra gördün
koştuğun yer
ödünç alınmış gölgelerdi
gölgeler aldın
gölgeler verdin
alacakaranlığın aldatmasında...
çok sonra gördün
serinliği
sıcaklığı
gölgeler içersinde
alacakaranlığın aldatmacasında
birazçık umutlar istedin
ömür boyu koşmak için...
yurtsuz kaldın
hayat denen rüzgarın ardından koşarken
gözlerinden yalnızlıklar aktı
hayatın döngüsü dedin...
