Atatürk'ün çok hasta olduğu yıllar. O sırada Dolmabahçe'de dinlenmekte. Ağır hastalığı yüzünden yataktan kalkmakta zorluk çekiyor, arada bir hatırlamıyor. Hasta olduğunu bilen genç denizci subay ve erleri boğazdan geçerken, yaverine "O'nu görmek istiyoruz" diyor. Yaveri ilk önce O'nun durumunu gözüne getirip kendisi hayır diyor, sonra ısrarlara dayanamayıp Atatürk'e söylüyor. Atatürk, heyecanla denizcileri davet ediyor, çok seviniyor. Fakat o kadar kuvvetsiz ki, yaveri bunu denizcilere açıklayıp O'nu daha fazla yormamalarını istiyor. Denizciler gelmiyor, fakat gemilerle Dolmabahçe açıklarında demir atıyorlar. O sırada Atatürk ufacık kalan gözlerini aralayıp, pencereye doğru zorlukla yürüyor. Pencereyi açıp, saygı duruşunda olan askerlere el sallıyor. Askerler dayanamıyor, hepsi gemilerden atlıyor, Dolmabahçe'ye kadar yüzüyorlar, onlar yüzerken Atamızın gözünden yaşlar süzülüyor.
