Bir var bir yok olan zamanın ucunda yaşayan kadın o kadar ucundaydın ki hayatın ölüm paklardı seni.
Berlin gibi bir ölüm.
Pavese gibi bir ölüm.
Elektriği beyin hücrelerine daha iyi gönderebilmek için tuz kullanıyorlardı;ama sen sayıyordun içinden:dayan buna diye.
Ucundaydın çünkü, vücudunun, düşlerinin:diğerlerinde olduğu gibi.
Güzel kadın, arkanda kalanları bıraktın: bizleri bizlere yani.
"insanın kendi dünyası dışında yaşayacağı bir dünya yoktur." Dedin ve gittin, ölümün taa öbür ucuna.
