seni seviyorum. neden bilmiyorum. ilk gördüğümde de anlayamadım zaten şoktaydım çünkü. derler ki aşk birine seni yok etme gücünü verip bunu kullanmayacağı konusunda ona güvenmektir. beni yok etme. çünkü ben seni asla yok edemem. söylesene tüm ışıklar kapandığında tüm sesler sustuğunda içini bir hüzün kaplıyorsa o zifiri karanlıkta bir resim görüyorsan gözlerinin önünde ve o zifiri sessizlikte bir ses duyuyorsan... cidden ne olursa olsun değer mi aşk ı incitmeye. iki aşık birbirine bağlanmışsa kırmızı bir iple önemli mi başka bir şey? önemli mi geçmiş ve gelecek o andan başka? aşkın ne suçu var burda? aşık olanın ne suçu var kalbi attıysa sana? sadece bir anda gördüğü için seni? bu an değil mi geleceğini kurtaran insanın. söylesene sevgilim... birbirine bakan iki çift gözün arasında o sessizlikte konuşabilen gözler, birbirini anlayan o gözler gerçek aşk değil midir? hayatları boyunca insanların aradığı o aşk, üstüne milyonlarca söz söylense de yetersiz kalan o aşk, savaşlar çıkartan o aşk... Peki bunu birbirinde bulan o iki insan, biz onu sımsıkı tutmalı değil miyiz? aşktan önemli ne var ki bu dünya da? insanlar neden geliyor ki aşktan başka bu hayata? para mı aşktan daha önemli olan, acı sözler mi? aşk için akan tek damla göz yaşı bile kutsalken bu hayatta.. sımsıkı bağlanan o iki kalp önemli değil mi her şeyden? seni üzdüysem affet beni sevgilim. sensizlik cehennem olur bana. sessizlikler en şiddetli çığlık olur bana. dayanamam. aşk bizim. aşk biziz.
