kesinlikle doğru olan bir saptamadır. modern zamanlar hayatımıza yeni şeyler kattı ya da var olanları daha popüler hale getirdi. elbette insanların hayatlarında malayani zevkler olmalı, tabi bu zevkler futbol için adam öldürmeye kadar varmayacak, john lennon'u öldürecek kadar sevgiye giriftar olmayacak şekilde.
bu bağlamda ''modern zamanlar'' dediğimiz ancak nitelik bağlamında 1500 yıl öncesinde daha geri ve daha karanlık olan anlayış -ki buna medeniyet ya da modernite deniyor- bir şekilde insanları, insan olma amacından çok; aynı evrimsel biyolojinin işleyişi gibi sadece ''kendin ve egoların için yaşa, yaşamak için öldür ya da görmemezlikten gel'' (bkz: doğal seçilim) gibi bir anlayışa bürünür hale getirdi.
bunları yeriyoruz diye ''gerici'' olacaksak hiç sorun değil. çünkü var olduğunuz nokta eksi sonsuza giden bir ''ilericilik'' yani 0'ın fazlaca solunda insanlık.
şuradan pay biçin, messi'nin ya da ronaldo'nun aldığı paralar gana'da kaç kişiyi doyururdu? tamam, yetenekli insanlar kazanmalılar; ancak onlara bu parayı kazandıranlar, bir göz yaşını silmekle futbolun ya da herhangi bir şeyin verdiği zevk arasındaki uçurumu biliyorlar mı? hiç sanmıyorum...
ihaleyi yükseltiyorum; modernite dediğimiz şey ve bize dayattıkları afyondur, artık stadlar, konser alanları, ideolojiler, harıl harıl beyanat veren kamu önderleri, ''sosyal sorumluluk'' manyakları aydınlanma çağı öncesindeki kiliseden farksızdır. çünkü sadece onlar kazanıyorlar, onlar belirliyorlar neyi daha çok sevdiğimizi, neye yöneleceğimizi. hatta ve hatta insani değerlerimizi ''evrensel ahlak ilkeleri'' denen ama asla ve asla bir derinliği olmayan hatta tanımı bile getirilemeyen bir ütopyanın peşinde insanları sürüklüyorlar.
din bu hikayenin neresinde duruyor? 200 yıl önce merkezindeydi, şimdi ise 200 öncesinin tahtına sekülerizm, benmerkezcilik gibi şeyler oturdu; din onun yerini tekrardan ikame eder mi bu tartışılır bir olgu.
yaşadığımız için bir şeyleri sevmek yerine, sevdiğimiz şeyler yaşıyor olma mantığı insanlığı bugüne getirdi. anfilerden, stadlardan çıkan sesler; etiopya'yı ve daha nice sefaletin, rezaletin olduğu yeri bizlere unutturdu; uyuttu.
