meydan okuma ve cesaretin tüm toplumlarda takdire şayan bir duygu olduğu, gizli ya da açık hayranlık uyandırdığı bilinen bir gerçektir.
bir ateist kendi öz değerleriyle okuyup yorumladığı hayatta bir tanrıya inanmayabilir. bu onun için gerçektir ve normaldir.
ancak inanan biri için tanrısız bir dünya tasavvur etmek imkansızdır. bu nedenle böyle bir düşünceyi gerçekte bir meydan okuma bir karşı gelme olarak görür. yerli yersiz eleştirir. unutulmasın ki gereksiz eleştiri gizli hayranlık demektir. ateist birini eleştiren bir kişinin bilinçaltı aslında şunu söyler; adama bak be, tanrıyı bile tanımıyor.
