beş küsür yıllık bir ilişki sonunda hala aynı hatalarla mücadele edip, üzülüp, sinirlenip, mutsuz olarak gerizekalı olduğumu düşünüyorum. neyi neden zorluyorum gerçekten bilmiyorum. bu sefer düzeldi dediğim her zaman haksız çıkmanın verdiği yenilgiyi bünyem kaldırmıyor artık. keşke hiç tanışmasaydık, keşke hiç başlamasaydı bu ilişki. adeta bir kanser hücresi gibi. ne kesip atabiliyor insan ne de onunla yaşayabiliyor. o kadar kötü günüm oldu ama hiç bu kadar çaresiz ve üzgün hissettiğimi hatırlamıyorum. çok mutsuzum be sözlük.
