tanrı kelimesi (tan)'dan gelir tan kırmzılık demektir, güneşin batışında oluşan kırmızılık, eski mısırlılar dönemin hurafesinde, güneşe taptıklarından ziyade ona secde ederlerdi, bu sebeple tan yeri (güneşin batışındaki kırmızılık) için üzüntü duyarlardı.
tanrı bu kökten gelir.
arapçada ALLAH lafzının gizeminde camiyet bulunur, o yüzden her bir harfin hükmü kaldırılırsa şu yolla hepsi yine ALLAH'I lafzına gelir izlenecek yol;
ALLAH ismi lafzında baştaki elf'i kaldırdığınızda illah olur (ALLAH) demektir, bunun akabine LiLLAH'taki birinci LAL kaldırılırsa Lehu kalır buda (ALLAH) demektir, Lehu lafzındaki lam'da kaldırılırsa HU kalır buda (ALLAH) demektir, hu daki gizli vav'da kalktığında H kalır buda (ALLAH) ismidir çünkü hu'nun kökü h dir, ordaki vav ilavetendir, bunun gizeminde her canlı tenefüs ederken arapçadaki yorgun H yi kullanır oda ALLAH lafzı içinde geçen H'dir.
işkembe-i kübradan atan malumat furuşçulara duyurulur.
