yıllar geçtikçe sanatın çer çöp yığını modern zırvalara dönmesi olayının müzik ayağıdır.
1500 lerde millet armoni öğrenip insanın ruhuna dokunan klasik eserler bestelemek için ömrünü veriyodu,
çok değil 30 yıl önce elektrogitarda tapınılacak parçalar doğaçlama da olsa besteleniyor blues, rock, senfonik metal gibi anlamlı türler icra ediliyodu.
en son baktığımdaysa ne idüğü belirsiz kıyafetler giyinmiş hatta hiç giyinmemiş tipler saçma bir arkaplanla 1000 kere sorry for party rocking diye zıplıyodu. parti yaptığımız için üzgünüz diye abukluklar yapıp klibe çekmenin neresi müziktir? neresi insan ruhuna dokunur? bir stairway to heaven'ın hatta acıklı bir türkünün ruha işleyen temasının yanından bile geçemez.
içim eziliyo bunları gördükçe modern çağlarınızı sikeyim size bişey olmasın. ben insanların da duyguların da sanatın da gerçek olduğu zamanlara ışınlanmak istiyorum.
