ne tarafa koşması gerektiği söylenip, odunla kovalanması gereken muzip arkadaştır. elbette bu kadar büyük reaksiyon vermemek gerekir. en nihayetinde arkadaştır. lakin bir filmin sürpriz finalini, televizyonda sözüm ona bir film eleştirmeninden işitirseniz, işte o tam köteklikdir. yıllar evvel bir çenesi gevşekten işittiğim altıncı his filminin finalini, yıllarca unutmaya gayret ettim. unutmayı ve öylece filmi izlemeyi umdum. ama maalesef ben unutmaya çalıştıkça zihnime kazındı. en sonunda pes edip öylece izledim. ey eleştirmen ben sana ne diyeyim!
