bu ifade de yer alan mülk, üzerinde epey efsane üretilmiş bir kelimecik. memaliki osmaniyeden mülhem mi, bilmiyorum. ama sanmam, cumhuriyet ne kadar osmanlı varsa -şahsi fikri- kovalamış bir mefkure.
mülk; toprak gibi gelir getiren taşınmaz.
mülk; bir devletin ülkesi. hani bazen der ya ileri gelenler; devletin ülkesiyle milletiyle falan filan, fişmekan.
dün akşam oturmuş sofrada konuşuyoruz. mesele elbette son kararlar. arada hukuk paralıyorum, hazır iki insan bulmuşum ya. tefrik edildi falan diye bir söz geçti başladım anlatmaya. işte dedim bir davada firari sanık varsa karar hükmüyle o şahsın dosyası davadan ayrılır. bir de dedim, allah gecinden versin bir sanık dava safahatı sürerken şu veya bu sebepten vefat ederse, o sanığın dosyası karar hükmüyle birlikte dosya münderecatı dışında kalır filan.
bizim çocuk esprilidir. peki dedi o ölen kişinin olası cezası mirasçılarına devr olmaz mı? olur mu dedim cezanın şahsiliği ilkesine aykırı olur bu. suçu kim işlemişse cezayı çekecek aynı kişidir.
ama bunu dediğim an, içime bir kurt düştü. bak dedim oğul, kimi suçlarda böyle olsa da, "bağzı" durumlar galiba istisna. mesela dedim ben yaşarken devlete borç takmışım ve hak vaki olmuş, bu alemden firari olmuşum. ha bak işte bu durumda borç, nasıl ki varsa mal varlığım sana miras hak olur; borcum da sana miras kalır galiba dedim.
