'Tanrılardan oluşan bir halk mevcut olsaydı, kendini demokratik olarak yönetebilirdi.'
diye buyurmuş, Jean Jacques Rousseau.
efendim bu demeokrasi denilen meret esasında tam anlamo eski yunanistandaki sehir devletlerinde uygulanmış olan bir olgudur. şimdiki demokrasiler ise sadece bu demokrasilerin ücüncü elden karbon kopyasidir. cünkü insan olgusunu bir kenara atip sadece güvenlik ve korkularla beslenen bu olgu tam anlami ile kepazeliktir.
gündelik hayatta ki sıkıntılara merhem olmayan ve insanliğin önünde bir engeldir demokrasi.
cünkü fertler toplumlardan ileridir.ne yazik ki ücüncü dünya ülkelerinde bu olgu katmerlenmiş bir vaziyette burnumuza sokulmaktadir.
ne mi yapmak gerekir işte onu bilemiycem ben toplum muhendisi değilim ama insan olgusunu unutan ve hamasetle, düzenbazliklarla ve hayali canavarliklarla beslenen
parlemantizmin ayak oyunlari ile beslenen ve demokrasiden demir kirat'a dönen bu sistem kepazeliğe dönmüstür.
özellikle ülkemizde sultan ve kullar anlayisinin devam ettiği ve bireyselliğin tu kaka edildiği ve alaturkaliğin girla gittiği bu ne yazik ki bize büyük gelmektedir.
ülkemizin görüp göreceği en özgürlükcü anayasa olan 60 anayasanin yerine 82 anayasasi denilen utancin gelmesi hala birilerine ders olmamiş ve inadina ayni aptalliklara prim vermektedirler.
sonuç mu gidin camdan bir bakın. lümpenliğin prim yaptiği aklin bir kenara atildiği, mahalle karisi gibi birbirine laf atan, politikayi ve siyaseti populizm'in batağinda süründüren kabizlik göreceksiniz.
Bütün despotizmler içerisinde demokrasi, en az dayanıklısı olmakla birlikte en kötüsüdür.
sözün özü James M. Buchanan'inda dediği gibi:
''Demokratik karar mekanizması garanti edildiği sürece her şey yolunda gider düşüncesini kabul etmiyorum. Ben bunu 'seçim safsatası' olarak adlandırıyorum.''
