bugün bir haber okudum ayşe armanın bir röportajı http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/24454517.asp
2,5 yaşındaki çocuğa üvey abisi ve öz babası taciz ediyor
bunu söylersen anneni öldürürüz pislik bu bizim sırrımız diyorlar
bu olanlara aklım ermiyor ersinde istemiyorum
düşünüyorum canım yanıyor çocuk bu ya çocuk
aciz sana muhtaç allahın emaneti bu çocuk sana nasıl kıydın sen o çocuğa nasıl ?
hiç mi canın yanmadı ben düşünürken üstümü başımı parçalamak istiyorum.
annenin çaresizliği yetememesi evladını koruyamaması offff kendimi o kadının yerine koyuyorum aklımı kaçırcak gibi oluyorum.
deydi mi be deydimi
istediğin bumuydu bir hayatı yıkmakmı
yapma be yapma bu kadar kendinin kölesi olma be yapma
o çocuğu bitirme işte
böylesine bir istismara rağmen çocukta kalıcı travmalar yaratmasına rağmen güzide memleketim adama ceza vermemiş ve çocukla görüşmesine engel olmamıştır.
oturdum bir saattir karara tepkimi ölçmeye çalışıyorum.
şaşırma yok alışmışım bu ülkenin adaletsizliğine, en kötüsüde alışmak değil mi?
kahroluyorum ama elimden bişey gelmiyor.
tek yapabildiğim buraya yazmak.
