bu olaya kendi tanımımı getiriyorum. doğru mu yanlış mı bilmiyorum.
---
şair: günümüzde bir insan hissetmediği duyguları ne zaman yazabilir duruma geldiyse, o zaman şair olabilmiş demektir.
---
çünkü günümüzde gördüğümüz her şey aslında gördüğümüzden farklıdır ve insanlar saçma sapan bir bilgi yığını, anlam karmaşası, zorunluluklar etrafında yaşamlarını sürdürmek durumundalar.
bu aptal durumdan kaçmak tek şekilde mümkündür, dağlara çıkmaktır.
insanlar tek bir odağın sözlerini kendi dillerinde duyabilir, sunulduğu hâliyle kavrayabilir durumdalar.
biraz düşünüldüğünde şaşırtan, bir o kadar da 'hadi len ordan' dedirten sonuçlarla karşılaşıyoruz.
işte bu yüzden günümüz şairleri, aslında hissetmedikleri, hissettiklerini zannettikleri şeyleri yazarak şair olmuşlardır. insanlar hissettiklerini zannettikleri duygularla yaşayıp, bir çoğu ölüm kavramını dahi düşünemeden hayatlarını noktalamışlardır, noktalayacaklardır.
fırsat mı yoktu? belki. kader mi denir? bilmiyorum. değişimin ne kadarı elimizde? bilmiyorum. sonumuzu etkiler mi? bilmiyorum.
hadi size iyi eğlenceler. umursamaz yaşamımda bana da iyi eğlenceler. yazmaya devam.
