arap alfabesi'nin ''zor'' oluşudur. birinci yanlış; osmanlıca fars alfabesiyle yazılır, arapça değil. dilin içeriğine bakıldığında evet, arapça kelimeler çoktur. günümüzde de birçok arapça kelimeyi kullanıyoruz zaten.
burada yapılmak istenen neydi? fars alfabesinin ''bizden'' olmayışı, dolayısıyla da özümüze dönme amacı mı?
öyleyse şu sorulabilir: latin alfabesi ne kadar ''bizden'' idi? amaç tabii ki de tamamen batıya entegre olmuş bir toplum yaratma çabasıdır. dil, tarih, kültür ve dini yok etmeksizin de bu gerçekleşemezdi.
osmanlıca'nın zor olduğunu savunan biri aptaldır. hangi dil kendi milletine zor gelir benim akılsız evladım? bir çinli ''ya benim dilim çok zor değiştireyim'' der mi? hangi millet şu zamana kadar dilini değiştirmiştir ve gerekçe olarak ''zor''luğunu göstermiştir? bir dilin zor olup olmadığı, o dili sonradan öğrenenler için geçerlidir sadece.
yani örneklemek gerekirse;
japonca, dünyanın en zor dillerinden; fakat japonlar için en kolay dildir.
rusça, yine zor dillerden; fakat ruslar için en kolay dildir.
bunu bir aptala anlatır gibi anlattığımın farkındayım. böyle yapmak zorundayız; çünkü kemalistler, mustafa kemal'in en akılsızca icraatlerini bile allah'ın emriymişçesine benimsemeyi vazife olarak bildiklerinden, mantıklarını kullanamazlar.
osmanlıca yazım kolaylığı, kelime zenginliği bakımından günümüz türkçesiyle yarıştırılamayacak kadar mükemmeldir.
günümüzde dahi öğrenmesi hiç zor olmamakla birlikte, o dönemde medrese eğitimi görmüş kişiler için hiç mi hiç zor değildi.
arapça ve farsçanın bile 1-2 yıl içinde ileri düzeyde öğrenilebileceğini düşündüğümüzde; osmanlıca'nın, yani türkçenin yazımda farklı ifade ediliş biçimini öğrenmenin zor olduğunu kimse söylemeyemez.
not: he ben aptalım, öğrenemiyorum diyorsan da o senin problemin. kendi beceriksizliğini tüm topluma mal etme. atalarımız senin aptallığın sebebiyle, aptal olarak damgalanamaz.
