şu an yapmam gereken önemli bir iş olduğu için bunu yazıyorum.
ilkokulda okulun en yaramazı bizdik geyiğini yapmak istemem ama malesef öyleydik. orta okulda işin biraz daha suyu çıkmıştı, bilhassa biyoloji derslerinde. aşırı zekileri bizim sınıfta toplamışlardı sanki. çok boğaziçi, sabancı okuyan adam çıktı aramızdan. neyse.
ilkokul öğretmenimiz de acayip iyi bir kadındı. hamile kalacağı tuttu dördüncü sınıfta. o kadından sonra şans bu ya yine 3 farklı kadın öğretmen geldi bizim sınıfa o kesin dönüş yapana kadar.
ilki acayip titiz bir tipti, ehvamlı falan. bir de fallara inanıyordu. aramızda kara kuru bir kız vardı, çingene dense inanılır. gider yanına sözde el falına bakardı. bir gün sen böyle bizim gibi çocukları üzersen sen de üzülrüsün bak tarzı kaliteli bir laf etmişti. burda üzmekten kasıt da ödev vermek yani, aynı cümleyi 30 sayfa tekrar tekrar yazmak türü bişeydi. eşek gibi yaptık tabii.
yaklaşık bir ay sonra bir gün okula gelirken kadının çantası çalındı. sınıfa geldi kaldırdı kızı. sen haklıydın sizi üzmemeliydim dedi. ağlaya ağlaya çıktı. bir daha o kadını görmedik.
sonra iki kadın daha geldi biri daha ağlayarak çıktı, dayanamamış bize. *
okul müdürünü bahçede hulahop çevirmeye ikna eden de bizdik.
ne güzelmiş be.
