ağlamaktan ziyade güldüm desem yeridir..binnur kaya sağolsun.
elbette hüzünlü bir hikaye lakin sadece 'benim yüzümdeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen' kısmında gözüm doldu.
hatta diyebilirim ki filmin sonlarına neden ağlamadığımı sorgulamaya başladım.
bende mi sakatlık var , film mi zayıf * yoksa uygun havamda mı değilim diye.
hikaye güzel ama o hikayede kendine bi yer kestirmek önemli.yani babasını kaybedenlerin daha etkilendiğini düşünüyorum.
salya sümük ağlamak yerine işaret parmağımla nem aldım diyelim.
bi de o değil ağlamak zorunlu mu kardeşim?
içime akıttım anne sütü misali ılık gözyaşlarını..
