kaideyi taciz eden istisna, söykü'de aşina olduğumuz yazarlardan. genelde iyi kurgulanmış, aksiyon dolu öyküleri vardır. okurken bir öykü okumaktan ziyade, bir film izlemiş hissi yaratabilir. yalnız, bu sayı için gönderdiği öykü olayın anlatılışı bakımından kopuk ve yer yer mantık hataları içeriyor. şöyle ki;
nihle iyi değil mi ?
kızımın adını öğrenebildim sonunda. tabi o benim kızım ise
ağzından çıkanları kulağın duysun ege. ne demek benim kızım ise ?
kahramanlarımızdan birisi evlendiği gün kocasını terk eden bir kadın diğeri ise o günden beri karısını arayan bir koca. yalnız yukarıdaki diyalogda bir kız çocuğundan bahsediliyor. bu kız çocuğu ne zaman doğdu? evlenmeden önce doğduysa ve annesi nasıl olduğunu soruyorsa (diyalogdan anlaşıldığı kadarıyla) kız babasında demek. peki eğer çocuk başından beri babasındaysa babası neden 'kızımın adını öğrenebildim sonunda. tabi o benim kızım ise.' diyor? burada sanırım bir mantık hatası var.
bir de şöyle bir diyalog var ki orada da kopuk bir diyalog söz konusu;
'ege kafasını su deposuna çeviren zeynepe sordu ;
bir sorun mu var ?
zeynep kafasını tekrar egeye çevirdi. gözleri dolmuştu. bir şeylerin sonun yaklaştıklarının farkındaydılar.
sorun yok hayatım dedi ege. '
burada da hem soruyu soran hem de cevap veren aynı kişi olmuş. dolayısıyla burada bir yanlışlık var.
öyküde ayrı yazılması gereken 'da'lar, nazar boncuğu olsun. ama iyi işlenmiş öykülerine alışık olduğumuz yazar, evlendikleri günün sabahında bir şekilde ayrılan çiftten, erkek olanın ilk görüşmelerinde neden bir suikaste kurban gittiğini, kadın olanın ise neden onu kurban ettiğini ayrıntılı olarak anlatmalıydı diye düşünüyorum.
