bu anne kendini falan düşünmüyor basbaya çocuğunu düşünüyor. nasıl bir dünyada yaşıyoruz bir düşünün, zamanımızda okumuş yazmış gücü kuvveti yerinde bireyler bile aldıkları iyi eğitimlere rağmen iş bulamıyor, suyumuz bitiyor, ülkemiz, ülkemizi bırakın dünya 20 sene sonra nasıl bir halde olur bilinmez, allah sonumuzu hayretsin. bu anne hayatta olduğu sürece çocuğunu canıma dişine takıp çalışır çabalar bakar, peki ya o anne erkenden göçüp giderse kimlere bırakır o yavrucağı?
son bir kaç yıldır engelliler için otobüsler getirdildi. bu mudur onların hayatlarını kolaylaştırmak için yapılanlar? hangi iş veren engellileri işe alıyor. hadi fiziksel engel bir tarafa ya zihinsel engelliler? insani ihtiyaşlarını bile kendi başlarına halledemiyorlar, anacığı giderse bir gün o çok duyarlı takılan, vay efendim o çocuğun da yaşamaya hakkı var diyen sen mi temizleyeceksin altını? ahkam kesmek kolay, elini taşın altına koy bakalım.
(bkz: allah kimseciklere yaşatmasın böyle acıları)
edit:hayretlerim şaştı doğrusu, biz bu kadar duyarlı bir millet miydik?
herkes bir anda insan sevgisiyle dolup taşmış...
