şansın da yardımı ile ön sıralarda kendime yer bulduğum konserdir. gelelim konsere;
bruce'un sesi duyuldu ; seven deadly sins, seven ways to win, seven holy paths to hell and your trip begins... sonrasında bruce "i am he the bornless one" dediği anda sahnede birşeyler patladı. gözlerim yandı bir anda, 2 saniyeliğine açamadım gözlerimi. açtığımda ise 6sıda sahnede karşımdaydı, bruce arkada üstte söylemekte, steve harris(s.a.v), janick gers, dave murray, adrian smith ve nikko. hayatımın en güzel anıydı, asla unutamayacağım an. konser de aynı güzellikte devam etti ve sanki o 2 saat 5 dakikada geçti benim için. aces high, seventh son of a seventh son ve afraid to shoot strangers'ta o kadar bağırdım ki gözlerim kanayacaktı artık.
gecenin favorisi ise fear of the dark'tı. sağolsun bruce abimiz "fear of the park" diyerek çıldırttı bizi.
phantom of the opera'da "scream for me turkey" diyerek, arkasındaki 6 farklı yerden çıkan ateşe kollarıyla hükmedişi de asla unutamayacağım anlar arasında.
can i play with madness ve 2 minutes to midnight'a mükemmel bir şekilde eşlik etti herkes. bruce dickinson'la 5 saniye göz göze geldiğimde kalbim duracaktı adeta.
afraid to shoot strangers'ta bruce'un sahne performansı mükemmeldi, vokale girmeden önce elindeki mikrofon'un dengesini bozup, parmağıyla gel gel hareketi yaparak yakaladı tekrar.
evil that men do ve running free ile mükemmel bir final yaparak sahneden ayrıldılar, 2 gün boyunca "o nasıl bir konserdi arkadaş?" diye sorup durdum kendime o kadar harikaydı.
kötü yanı ise pozitif'in organize etmesiydi, 320 lira sahne önüne verip, sahneyi göremeyenler vardı sağ sol köşelerde parasına mı yazık, zamanına mı bu insanların. red hot konserinde daha da beterdi organizasyon ama her neyse olan oldu artık.
hayatımın en güzel gecelerinden birini yaşatan iron maiden'a ve bruce dickinson'a teşekkürlerimi iletiyorum.
