nam-ı diyar memleketimdir. bana
-nerelisin?
diye sorduklarında,
+elbistan lıyım kardeşim, derim.
bilen zaten,
-heee, sen maraş lısın maraş lı. kahraman maraş lı..
diyerek yapıştırır cevabı. bilmeyen ise bir sallamaya başlar ki; yok efendim azerbeycan a komşu, yok işte bu yunanistan ile sınır, kosova nın güneyinde kalıyor gibi saçma sapan muhabbetlere girer. sen tabi kıs kıs bıyık altından gülersin. en sonunda
+yok abi kahraman maraş ın ilçesi yaa
dediğinde de;
-e güzel kardeşim hadi sıçtım, sıvamama neden izin veriyorsun
dercesine serzenişte bulunur. elbistanlıların kullandığı çok özel kelimeler, deyimler vardır. bunlardan bazıları;
albıstan(elbistan)
neeşgörüyon(ne iş görüyorsun/ne yapıyorsun)
nedicin(ne yapacaksın)
gadanı alayım
akrabalar arasında -gil eki olmazsa olmaz
geteerif(git be adam)
hiç dadı yoğumuş(pek tatlı değilmiş/güzel olmamış)
get kele(yok canım)
bizim caan(bizim ceyhan nehri)
hatta o kadar ki elbistanca sözlüğü bile vardır. ayrıca hiç bir elbistanlı demez ki ben kahramanmaraş'lıyım.
