Kişinin kendi isteği ve arzusuyla seçtiği sürece tadından yenmeyen hayat tarzıdır. Özgürlüğün, izdüşümüdür. Lakin, bir süre sonra bu duruma iyiden iyiye alışılır. Bu alışkanlık, yalnızlığı besler. Bu yalnızlık ise alışkanlık halini yaratır. Bir paradoksun içinde ne ara bunca sevgilisiz vaktin geçtiğini anlayamazsınız.
