uzun zaman oluyor öylesine yazmayalı. Öylesine anlatmayalı. Çünkü öylesine diye başlayan bir çok şey öylesine olarak sonuçlanmıyor sanırım. Ama yine de ben öylesine olarak başlayayım...
Varlığımızı doldurup taşıran hayallerimizi, ideallerimizi düşünelim. Sonra tam onları gerçekleştirecebilecek imkanı bulmuşken buna karşın daha güçlü bir şekilde karşımıza çıkan imkansızlıkları. Maddi manevi. işte o zaman anlıyor insan, hayaller yalnızca hayallerde güzel. Aksini gerçekleştirenlere tebrikler, çok tebrikler. Hayat onlar için gerçekten yaşanılası. Ama böyle olmayanlar için başka yollar çizme zamanı. Daha gerçekçi olması şartıyla elbette. Ve unutmayın ki direksiyon yalnızca sizde değil. Hayallerinizdeydi o tek başına kahramanlık. Şimdi başkaları da hakim direksiyona. Kimi sağa çeviriyor onu kimi sola. ilerlemek zorundasınız, yıkılmadan, yoldan sapmadan. Varın bulun ortayı, varın uğraşın çıkmayalım bu yeni yoldan diye. Umarım güzel ağaçlar, çiçeklerle doludur o yol. Umarım, o kadar çok umarım ki "burayı keşfettiğim için çok ama çok mutluyum!" diyebilsin kişi.
Hep umduk da oldu mu, sanki? Olsun yine umalım. Başka türlü yaşanmıyor zira azizim.
