yazar geçinenlerin yazı geçinen geçintilerinden her biri; kimi zaman bir ya da birkaç bakınızdan, kimi zamansa üç beş içi boş satırdan oluşan, çoğu zaman teferruatsız dışkı; ezikliğin üzerine örtülmüş boktan bir yorgan; aceleye gelmiş histerik ve biraz da tecimsel düşüncelerin anlık dışavurumsal patetik dalgalanması. kısa giri girmem, gireni de sevmem, kısa yazacağıma hiç yazmam az-öz ya da söz-gümüş-sükut-altın edebiyatı yapan ağlak arabesk beyinli fikirden yoksun kişiliksizlere kulak asmayan her normal yazar gibi.
beş satırdan az giri bulunmamalı. ne yapıp edip doldurulmalı o beş satır, dolduramayanlar çaylak ve gerekirse hadım edilmeli. hatta yok edilmeli. bu görüş ekseninde "beş satır etmeyen girileri eksileme kampanyası" gibi seri eksi oy veren ibneye yakışacak türden hareketlerde bulunmak her ne kadar hoş değilse de bu duruma tepkisiz kalmak sözlüğün ebesinin göz göre göre elden gitmesine müsade etmektir bir nevi.
minimalist cevaplar da tıpkı kısa giriler gibi fıtık eder adamı, mesela "peki." öyle bir "peki"dir ki bu, bütün yapısöküm bilginizi konuştursanız dahi anlayamazsınız kastedileni. eksiklik hissi ile eksiksizlik isteminin karşı karşıya geldiği andır işte o an. soru sorulmaz, açıklama yapılmaz, bir garip haldir herkesin ayrı dili konuştuğu babil üklesindekine benzeyen. "artık kısa cümleler kuruyorum." demiş şair; cümleleriniz kısa, girileriniz uzun olsun.
