sahip olduğu can üzerinde yalnızca kendi hakkı olduğu yanılgısına düşen kimsenin kendini katletmesidir. elbette cinnet anları mazur görülebilir. lakin bunu hak olarak görenlere en samimi ifadelerle cevap şu repliktedir:
--spoiler--
-insan yine de canına kıyar mı? senin canın zaten sırf sana ait değil. Cenabı-ı Allah bedenimizi bize
emanet etmiş. öyle aklına esince emanete hıyanet edilmez. Allah'ın verdiği canı, Allah alır. hem bırak Allah'ı. seni emziren anan. yemek pişiren karın, bir bardak çay ısmarlayan arkadaşının bile hakkı var sende. bırak yakınlarını. şu sırtındaki şu gömleği dokuyan adamın bile hakkı var. bugünlere öyle havadan mı geliverdin? yemek yemedin mi, su içmedin mi? şu gördüğün dağların, ormanların gökteki havanın bile hakkı var sende. hem, patlıcan salatasının, sarımsaklı cacığın, zeytinyağlı çarık fasulyesinin, armutların, üzümlerin tadını bırakır da canına kıyacak olur mu?
-insanın aklına gelmiyor o zaman. dünya gözünü karartıveriyor.
-karartmayacaksın işte. ölüm nasıl olsa gelecek, kaçış yok. ne acelen var? dünya bir penceredir. sırası gelen bakar, geçer. kesin olanın değil de ihtimalin arkasına düş. ölüm kesin, hayat ise ihtimal. hem nereden bileceksin yarın ne olacağını?
