normalde çocuklara abucuk gugucuk diye yaklaşmam. büyük insan gibi konuşurum. minik çaplı beyin fırtınaları yaptırırım veletlere. ama her dediğime gülen, hemen şımaran çocuklardan hiç hoşlanmam çocuk dediğin biraz yaramaz arıza olacak. ha bi de yılışık kız çocuklarına hiç girmiyorum.
ama bugün dediğimi anlayamayacak kadar küçük, kışkırtamayacağım kadar miniş, doğuştan sinirli bir çocuğu güldürmek için masa altından ce- eee mi yapmadım, uçtu uçtu mu yapmadım, salak salak kelimeleri tekrar ede ede mi konuşmadım. yapılacak ne kadar gerizekalılık varsa yaptım. ve işin kötüsü tüm insanları ne yapıyor yahu bu sorusunu soran bakışlarla yakalayınca durumun farkına vardım. dalga geçtiğim insan oldum. madara oldum. ama sevimliydi sıpa.
