yaz kış farketmeden kapı önüne tüneyen , aile sohbetleri, doğum günleri, çilingir sofrası gibi bir takım etkinleri kapı önünde yapan ailenin kızıdır.
sokaktan geçemez olduk arkadaş. bakkala gitmek için evden çıkıp, amk yine mi dedikten sonra eve döndüğüm oldu kaç kere.
çünkü içimden küfür ederken iki yüzlü gibi gülümseyip selam vermek bana göre değil arkadaş. selam vermeyince de at hırsızı muamelesi yapılan bakışlara maruz kalmakta cabası.
bu da yetmezmiş gibi içine 5+1 ses sistemi kaçmış, 100 kiloluk kızları sabah akşam müzik dinleyip kötü kadın kahkası patlatıyor gün boyu.
kendileri yetmezmiş gibi 3-5 evden adam toplayıp öyle toplanıyorlar oraya. bok var sanki afedersin.
onlardan başka kimse yaşamıyor sanki koduğumun çıkmaz sokağında, bunlar mı çok rahat ben mi çok takıntılıyım bilemiyorum.
kaç kere polisi aradım hiç bir sikim olmadı, kavga ettik olmadı bunların yüzsüzlüğü bitmedi en kısa zamanda taşınmak şart oldu. bu ne illet bir şeydir arkadaş.
sakin değilim! bak kahkahadan nereye geldi konu. yakarım lan bu mahalleyi.
içimi döktüm iyi oldu sözlük, varoşta yaşamanın zorlukları işte ne yaparsın.
not: yok o değilde sokakta yaşayan diğer insanların vurdumduymazlığı beni daha da iflit ediyor. bak yine sinirlendim. bir sene bunların sesleriyle çalıştım kpss'ye hakkımı helal eder miyim bilemiyorum.
