insanın tüm sözlerini, hayallerini, düşündüklerini boğazına düğümleyen lanet olası durum. yaşadıkça öğreniliyor ya hani bazı şeyler; işte yana döne iş arayıp da bulamamanın insana etkilerini de böylelikle öğreniyorsun. senden küçükler, senden sonra mezun olanlar minik bir çabayla beklemeden iş bulduklarında, şuursuz, zevzek, kendini bilmezlerin abuk sabuk sorularına cevap veremedikçe, versen de anlamadıklarında, yaptığın fedakarlıkları hatırladıkça, ısrarla dibe battıkça ve en nihayetinde umudunu tümüyle yitirdiğinde görüyorsun hayatın asıl rengini. her şey daha bir gözüne batıyor. ders çalışmaktan, araştırmaktan müthiş zevk alan biriyken tek bir soru çözmeye, sınava hazırlanmaya hevesim kalmadı. "sınava gir" lafını duymak yerine kendimi bir yerden atsam daha az zoruma gider herhalde. sen şahit ol sözlük, artık tek bir çaba göstermeyeceğim iş bulmak için. hiçbir lanet iş bulma sitesine girmeyeceğim. kılımı kıpırdatırsam ne olayım! iş aramakla bulunmuyor. iş seni buluyor. -başarabilirsem- bu el çekme halim kimi ilgilendiriyor? sadece beni. zararı da yararı da bana. tavşan- dağ meselesi anlayacağın. işte, bu ülkede iş bulmak adına her davranışın sadece seni etkiliyor. uğraşsan da uğraşmasan da, çabaların elinde patlasa da, hırsından ağlamamak için dişlerini birbirine geçirsen de, ölsen de bitsen de her halt sadece seni etkiliyor. çektiğim acı kadar başkalarını da acıtmak istiyorum ama kimi bilmiyorum! hayatın öyle bir düzeni var ki, içinde bir şeyler için hevesi olanı kendinden soğutmak adına her şeyi yapıyor. bunu adı imtihansa da ben kağıdımı verip çıkmak istiyorum salondan artık..
