güçlü olduğu zamanlarda kimseye dostça davranmamasından, şuraya, oraya, buraya saldırıp fethedelim zihniyetinden dolayı çokça düşman kazanmasından ileri gelen durum.
ecdadınızın işgalden işgale- pardon fetihti değil mi bunlar- koşmasıyla övüne övüne bitiremiyorsunuz. sizin fetih olarak gördükleriniz başkalarına kan, göz yaşı, sefalet, acı, babaların ölmesi, evlatların babasız, eşlerin kocasız, annelerin evlatsız kalması demekti. siz bu acılardan övünç duyarsanız, kusura bakmayın en hümanist adam bile sizinle dost olamaz.
bu kadar şeyle övünüp neye dayanarak dostluk bekliyorsunuz?
