dünya çok küçük, bir an boş bulunup çırılçıplak halini görüverdiğimizde. ama ne kadar kışkırtıcı. gökyüzü ne kadar büyük. ne kadar ferah günbatımları. hep birlikte tembellik yapıp, yıldızların altında düş kurmak bile olabilir insanlığın bütün mutluluk hayali. tembellik hakkımız dışında ne mene bir kutsal amaç bir araya getirebilir yüreklerimizi? üretimin, emeğin gözü kara bir hınçla yüceltildiği bir hayat tanımına karşı özgürlüğün çıplak dili. yaban ritmi. gelişen, büyüyen, uygarlaşan, hayat kalitesi artan bir insanlık ülküsü adına hayattan vazgeçen, şahsi hayatını üretime satan insan kalabalığı karşısında dilimiz tutulmadan, şöyle bir gerinip tembelliği savunmak zorundayız.
18/04/2009 'tembelliğe övgü' isimli köşe yazısından
