çocuk masumiyeti terimini yerle bir eden videodur. güldürmemiştir.
aksine acıdım bu çocuğa. gerçekten acınacak halde çünkü. nasıl ebeveynler var anlamıyorum, nasıl çocuk yetiştiriyorlar? bu çocuk ne olacak ileride? köşe başında elinde tespih, iki lafından biri küfür, milletin karısına-kızına laf atan o acıyarak baktığımız tiplerden olursa şaşırmam. ailede iş yok çünkü. toplum içinde öyle küfür eden çocuğa sadece "ayıp" diyen anne baba, evde kahkahalarla gülüyordur.
hönküre hönküre küfür eden biri komik değil, acınacak haldedir. hele ki o ağız dolusu küfürleri eden küçük bir çocuksa!
biz küçükken kardeşimize "salak" bile desek babam dik dik bakar, annem "denmez öyle kardeşe!" diye çekişirdi. hele toplum içindeysek laf söylemelerine bile gerek olmazdı. bir bakışları yeterdi, oracıkta kıçımızın üzerine otururduk. korkudan mı? belki biraz korkudan, ama en çok saygıdan susar otururduk. annem "insan kazanmak en büyük hazinedir." derdi. bizde kaybetme korkusu vardı bu yüzden. anne babamızı, sevdiğimiz insanları küstürmekten, kaybetmekten korkardık. şimdikiler her şeyi o kadar kolay elde ediyorlar ki -insanları bile(!)-, kaybetmekten korkmuyorlar. bu çocukta o korkusuz korkaklardan biri işte...
yazık...
