üzeri dantel örtülü raflarda yer yapmışsa, sadece boya badana için indiriliyorsa duvardaki işlemeli kılıflardan, olan durumdur. cilt cilt kitapları devirir de insanoğlu; varoluş amacının, neden geldiğinin, nereye gideceğinin yazdığı, 'insan' olmanın düsturlarının bulunduğu, yoktan varedenin kelamını okumaktan geri durur işte.
bir de bir zihniyet yerleştirilmiş yıllardır; ''üzerine yazma, aman öyle yapma, böyle yapma'' ''çarpar''(!)... gibi. hiç öyle olur mu ? her sayfasında parmak izi olmalı onun. kalem izleriyle donatmalı her sayfasını. 'okunduğu' belli olmalı.
hz osman (r.a), kur'an üzerine kanının damladığı şehit. kaç tane mushaf eskitmiş. paramparça olmuş, okunmaz hale gelmiş okumaktan.
nitekim efendimiz (a.s.m) Kur'ân okumanın fazileti üzerinde durmuş ve bunu fiilen uygulamıştır. Mesela:
"Ümmetimin en faziletli ibadeti Kur'ân okumaktır." (Münavi, Feyzu'l-Kadir, 2/44)
Bir adam:
- "Ya Resülallah! Allah'ın en çok sevdiği amel hangisidir"? diye sordu. Hz. Peygamber (a.s.m):
- "Konup göçendir" cevabını verdi. Adam:
- "Konup göçen kimdir?" diye sorunca,
- "Kur'ân'ı başından sonuna kadar okuyan, bitirince de tekrar başlayandır" cevabını aldı. (Tirmizî, "Kur'ân," 11)
lakin meal okumak değil kastettiğim. meal okuyup 'aşırıya kaçıp' sapmak değil. arapça kendine has bir dildir ve türkçe'ye tercümesi imkansızdır. mesela bir ''hak'' kelimesine ciltler yazılmıştır. bir 'nun' harfi sayfalarca anlatılmıştır. meal çevirenin okuduğundan ne anladığıdır. bir bakış açısıdır yani. o yüzden tefsir okumak gerekir. meal okuyup kafasına göre bedbahtça ahkam kesmek değildir yapılması gereken. allah bizleri doğruyu yapabilenlerden eylesin.
