bir gün sokaktayız, kardeşim benden altı yaş küçük ama kardeşim değil kendi çocuğum gibi seviyorum onu. bisiklet almıştık daha yeni yeni öğreniyo sürmeyi ben de onu gözetliyorum düşerse yanına giderim diye. derken ilerden üç tane yarma gibi çocuk geldi. beni görmediler ama, kardeşimin yanına gittiler,
+yeni mi bu?
-evet, noldu ki?
+bize versene biz binelim.
-olmaz vermem.
+ver lan döverim seni.
vay piç, kardeşimi tehdit edersin ha! aldım elime sopayı,
*lan it oğlu it sen kimsin de kardeşimi tehdit edersin lan hüloooğğ!
diyerekten çocukların üstüne koşmaya başladım. tabi durur mu kaçtı bunlar da, en az 50 metre kovalamışımdır, tabi bu sırada bağırıyorum arkalarından,
*bu çocuğa bir şey olsun hepinizin taşaklarını keserim. gebertirim lan sizi!!
gittim kardeşimin yanına, dedim bak bu çocuklar bir daha gelirse haberim olsun.
peki dedi kafasını salladı. ertesi gün markete giderken bunlar çıktı karşıma tekrardan. çağırdım dün kovaladığım çocuğu;
*bak dedim bu senden küçük. senin buna abilik yapman gerek. ama, bir daha bu çocuğu tehdit ettiğinizi duyar ya da görürsem seni öldürürüm tamam?
+tamam bir daha yapmıcaz dedi gitti. şimdi nerde görürse beni kaçıyor garibim.
kısacası, abla olmak korumak demek bende. eğer ona bir şey olsun. yapanı bulur ben öldürürüm. çünkü o benim kardeşim değil sadece, kanım, canım, çocuğum, her şeyim...
edit: fark ettim ki, zamana ait yaşlarımızı belirtmemişim.
o zaman ben 17, kardeşim 11 yaşında idi.
