çoğumuzun bilmediği kavramdır. öyle ki, 'bu konuda mütevazi olamayacağım, gerçekten iyiyim.' şeklindeki yaygın ve cahilce yaklaşım, tam manasıyla bilmek bir yana dursun üzerinde hiç mi hiç düşünmediğimizin göstergesidir.
iyi olmadığınız bir konuda, ama efendim abartmayın, estağfurlah beyfendi bendeniz abdi aciz gibi basmakalıp ifadeler kullanmak, tevazu değil sahtekarlıktır.
tevazu ise, eğer ortada gerçekten güzel bir eser varsa, eserin hakkını verme fakat bununla bir üstünlük davası gütmeme meselesidir, asıl müesseri hatırdan çıkarmama inceliğidir.
gerçek mütevazi, eserinin başarısını yapmacık tavırlarla, aman insanlar bana kibirli demesin diye küçümsemez; fakat o her an, eserini en yüce yaratıcının bahşettikleriyle oluşturduğununun farkındadır.
tevazu :
'ben o kutsi nefesin üflediği kamışım.
ses onun, ben imzamı atmışım, atmamışım...' diyebilmektir.
