Hüseyin Üzmez'le candan abi-kardeştirler ama sık sık da kavga ederler, hem de yumruk yumruğa.
Yine bir gün bir meselede, Osman ağabey celallenir Üzmez'in üzerine yürür. Üzmez çok daha kuvvetlidir ama Osman ağabey de gözünü budaktan sakınmaz, korku nedir bilmez. Üzmez kavga çıkmasın diye hemen namaza durur, Osman ağabeyin tepkisi de o her zamanki 'espiri budalası Osman'a yakışır vaziyettedir :
- Kerataya bakın yahu, şeytan kovar gibi kovdu bizi.
Ve ellerini açar, yüksek sesle dua eder: 'Allah'ım beni bu zalimin elinden kurtar.'
Duaları kabul eden hemen icabet eder bu yakarışa, daha namaz bitmeden alır götürler serdengeçtiyi, önceki tutuklulukları cezasına sayılmış, tahliyesi gelmiştir. Vedalaşamadan ayrılırlar.
Barışmaları daha sonraya kalır, bir bayram sabahına. Bir telgraf gelmiştir üzmez'e :
-Deli kardeşim benim... herkes dışarda sen içerdesin, sen herkesten başkasın... allah'ın sana hazırladığı bayramlar da başka...
