Enteresan bir durumdur sözlük. Mesela küçükken ailecek televizyon izlerken öpüşme sahnesi falan denk geldiğinde ben bir anda utanırdım onların yerine. Halıyı ya da tavanı incelemeye başlardım. Sanki öpüşenlerden biri ben mişim gibi. Şükür ki artık olmuyor böyle şeyler zira ailecek televizyon izlemiyoruz uzun zamandır. Niye şükrettim ki şimdi güzel günlerdi ya tekrar ailecek film izleyebilsek de utansam lan. Ne güzel olurdu.
