izmir'in herhangi bir yerinde denize gitmiştik. hava sıcak, biz bitkin. aldık çantalarımızı yola koyulduk, deniz kenarına geldik ama o ne?
deniz denilince akla ilk öce uçsuz bucaksız mavilik, o maviliğin gökyüzü ile buluştuğu ufuk çizgisi, az ilerde bulunan adalar, gökyüzünde uçan martılar ve biraz ilerde demir alan gemi gelir.
ama, bu gördüğümüz manzara, deniz mavi değil kahverengi'ye yakın bir renk almıştı. ilerde ufuk çizgisi vardı ama, nasıl desem, sanki yok gibiydi. adalar yine vardı düşündüm acaba orada da deniz böyle midir? hiç sanmıyorum. gemi yoktu bu sefer, martılar küsmüştü sanki bize çekip gitmişlerdi adeta ''yuvamızı bozdunuz'' dercesine.
denize girmedik, sahil kenarında oturduk, akşama doğru da hava serinleyince toplayabildiğimiz çöpleri toplayıp bir torbayla çöpe attık.
işte, yapmaları gereken şey bu kadar basit, bira şişeleri, günü birlik gelen insanların bıraktığı içinde bir zamanlar sigara böreği vb. yiyecekler bulunan gazete kağıtları, ve inanmıcaksınız belki ama prezervatifler.*
işte buraya çöpleri atan bu insanlar, gazetelere çıktığı vakit ''belediye çalışmıyor!'' diyerek su üstüne çıkıyorlar. bu deniz bizim, sahip çıkmamız lazım, yoksa ilerde sonsuz mavilik değil çirkin kahverengi göreceğiz.
