platoniğin türküsüdür. ne zaman bir yerlerde duyulsa, saat kaç olursa olsun adamı mahzun düşüncelere, mülteci isteklere, çılgın ikilemlere iten parça.
tam unuttum dersin, tam bitti artık o aramazsa ben de sormayacağım, düşünmeyeceğim, ne hali varsa görsün dersin. tutar biri bir yerden bu şarkıyı çalar, söyler hevesin kaçar...
işin kötüsü öyle gözükara düşüncelere saplanırsın ki. biliyorsun mantıksızdır, saçmadır. ama neden olmasındır da. zaten o "küçük ihtimal"lerin seni böylesine kötü noktaya getirdiğini bir türlü anlamazsın. sevdiğin vasıtasıyla dinlersen bunu bir şekilde, yine o saçma küçük ihtimaller canlanır gözünde, yeminini bozup aramayı düşünürsün. çünkü sevmek kör etmiştir artık. onun, bu şarkıyı dinlerken seni değil de bir başkasını düşündüğünü aklının ucundan bile geçirmezsin. lâkin dostlar... öyle değildir demeyeceğim lan, koşun küçük ihtimalin peşinden belki tutar.
