öğrenciyken hiç sevmediğim, öğretmenlik yapınca pek sevdiğim öğrenci. e napalım, yolun karşı tarafına geçince, durumlar değişiyor. niye sevmezdim, diyim, ödevlerimi yapardım ben ama sıra arkadaşım murat hiç yapmazdı ortaokulda. aynı şekilde ilkokulda da özcan yapmamış olurdu hep. öğretmen bunlara kızacak diye üzülürdüm, hatırlatmasanıza beee, diye çemkirirdim.
sonra öğretmenlik yapmaya başlayınca, olaylar değişti. bir sürü sınıf, onca ödev. kime ne verdiğimi unutuyordum. işte bu öğrenci, nefes gibiydi, hatırlatırdı canım benim.
