bir dostu kaybetmek. ailemden birini kaybetmedim çok şükür bu zamana kadar ama dostumu kaybettim. ben gerçekten aşık da oldum içimde kelebekler midem de ateşler uçuştu ayaklarımın hafiflediğini de hissettim ama bu duygu daha derin. enteresandır sol tarafımda hissediyorum böyle sanki sol tarafım ezilmiş gibi. her seferinde her hatırladığımda boğazım düğümleniyor. bu bir değim değilmiş mesela bunu anladım. insanın boğazı düğümlenirmiş böyle bir yumru otururmuş gırtlağına sanki nefes bile alamayacak gibi. her hatırladığımda gözlerime bir şeyler hücum ediyor. dolmuyor sanki ama böyle aşırı hassaslaşıyor. neyse rabbim sevdiklerimizin acısıyla imtihan etmesin ve öbür dünyada peygamber efendimizin eteklerinde toplanırken sevdiklerimizin de ellerinden tutmayı nasip eylesin. amin.
