1993 kışına ait bir video kaydı dolabımda. kabarık mavi elbisem, iki yandan toplanmış bir avuç saçım var. salondayız. teyzem, ananem, babam, annem, herkes el çırpıyor, ilkel bir kasetçalarda tabi ki şinanay çalıyor. ben bütün beceriksizliğimle kıvırtıyorum. dudağımda huzurlu gülümsemem, herkes beni izliyor, o kadar keyifliyim ki, belki o gün mızmızlanmadan uyuyabilirim.
2007 ilkbaharına ait bir anı bende. tişört-kot giymişim, boyalı saçlarım var. arabadayız. babamla kadıköyde içip eğlenmişiz, sohbet sohbeti açmış, keyifler çakır, arabanın teybinde tabi ki son ses şinanay çalıyor. ben biraz da başım dönerken yine ellerimi kıvırtıyorum, babam bağır çağır şarkıyı söylüyor. dudağımızda hafif yamuk gülümsemelerimiz. o kadar keyifliyiz ki, belki 2021 de bile bu şarkıyı söyleyebiliriz.
